انواع وصیت

بر طبق ماده 826 قانون مدنی، انواع وصیت اینگونه است که هر کس بتواند از همان حقوق یا منافع مالکیت خود برای زمان پس از مرگش بهره مند شود. بنابراین، ممکن است در بعضی اوقات، اموال خود را پس از مرگش تعیین کند. در این اراده، فردی که اراده می کند، گفته می شود کسی است که اراده عمدا است. اما مهمترین چیز در مورد این، نیاز به یک سوم از اموال برای نفوذ است، یعنی می توان یک سوم از اموال خود را مجبور کرد، و اگر او نیاز به بیش از یک سوم از اموال خود، وارثان باید یک سوم مازاد داشته باشند برای توانمند سازی یا قدرت . به عنوان مثال، پس از پدرم می توانست یک اراده را به پسرش تعلق دهد، که این امر می خواهد اراده مالک باشد. در اراده، پذیرش یا رد اراده پس از مرگ معتبر است، به این معنا که اگر او از اراده خود قبل از مرگ اجتناب کند، پس از سرنوشت اراده خود را می پذیرد یا رد می کند. اما اگر اراده را قبول کند، دیگر نمیتواند آن را رد کند. فرم دیگر الزام در قانون مدنی، الزام یک توافق است که می تواند در قانون عرفی نیز مشخص شود. خواسته های این معاهده در ماده 826 قانون مدنی به شرح زیر تعریف شده است: "الزام این توافقنامه، شخصا یک یا چند نفر را برای انجام وظایف یا وظایف خود تعیین می کند." همانطور که درگذشته، کسی پس از مرگش دایون و بدهی او را انتخاب کرده است. یا، طبق اراده او، فردی را برای مدیریت امور مربوط به کودک که به او داده شده، منصوب کرده است. خواسته های این معاهده مطابق با ماده 834 قانون مدنی است. به این معنا که او شرایط قرارداد را قبول نکرد، اما هنوز می توانست حق حیات را تا زمانی که زنده بود را انکار کند و اگر او قبل از مرگ نتواند رد کند حق او را رد کرد، حتی اگر احمق دستور داده شود. به عبارت دیگر، پس از مرگ، پیشخدمت نمیتواند اراده را رد کند، اگرچه اراده اراده او را نمی داند.