در رده اسناد ما گفته ایم که سند به دو دسته اسناد عادی و اسناد رسمی تقسیم شده است. اسناد بازرگانی محدود به چک، اسکناس ها و صورتحساب ها، دسته بندی های مختلفی از اسناد هستند که اگرچه آنها به صورت رسمی مجوز دارند، اسناد رسمی را تشکیل نمی دهند و به عنوان اسناد رسمی در اسناد رسمی تنظیم نمی شوند، بلکه توسط افراد عادی تنظیم می شود. بر خلاف سند معمولی که به طور مشخص در قانون مشخص نیست، در اسناد تجاری، فرم سند باید همانگونه که در قانون ذکر شده باشد، و اگر این شرایط مطابقت نداشته باشد، سند خارج خواهد شد شکل و تبدیل آن یک اسناد تجاری معمولی می شود و دیگر نمی تواند از یک سند تجاری استفاده کند. در واقع، مشخصات این اسناد به این دلیل است که اسناد تجاری در قانون کاملا مورد بررسی قرار گرفته است. اسناد تجاری درواقع ادعاهای واضح است که شامل می شوند و دارنده سند آن را به اثبات می رساند. به عنوان مثال، زمانی که چک یک صد هزار تومان را به صورت نقدی چک می کند، B به عنوان صاحبان چک در تاریخ انقضا ثبت شده می توانند یک فاکتور چک دریافت کنند. در واقع یکی از ویژگی های یک سند تجاری این است که آنها شامل پرداخت به عنوان پرداخت درآمد، که در اسناد طبیعی مورد نیاز نیست. البته گاهی اوقات دیده می شود که این سند برای وام و یا تضمین، به عنوان مثال، یک ضامن یا ضمانت نامه برای تضمین کار خوب انجام شده است. در این موارد، تضمین باید در سند اعلام شود و اگر نه، باید ثابت شود، زیرا در واقع اسناد تجاری، دلیل اصلی اعتباری مالک هستند، مگر اینکه ثابت شود که چک برای تضمین صادر شده است .